Lenin wiecznie żywy

Pamiętam to złowrogie, a wymowne hasło od dziecka. Losu Rosjan pod rządami towarzysza Lenina pozazdrościć nie można. Tym bardziej właśnie, że wciąż pozostaje ów Lenin „wiecznie żywy”.

Ten prościutki blog założyłem dla UPRu. Cóż więc może mieć wspólnego z UPRem towarzysz Lenin? Otóż jego „żywot wieczny” jest tą koszmarną właściwością, która dotknęła ostatnio Unię Polityki Realnej. Wraz z osobą Bolesława Witczaka niepostrzeżenie zaszczepiono do UPRu podstawowy atrybut otaczającej nas rzeczywistości politycznej, któremu dotychczas Unia Polityki Realnej programowo i praktycznie się sprzeciwiała. Jeżeli pytamy o to co jest złem w rzeczywistości politycznej, w której przyszło nam żyć, to w odpowiedzi otrzymujemy całą wielką listę cech i funkcji. Wiele z tych cech i funkcji składają się w jedną właściwość, która wyrasta wprost z grzesznej natury ludzkiej - z ludzkiej pychy. Otóż władza, którą mamy nieprzyjemność znosić jest ukonstytuowana tak by funkcjonowała w interesie ludzi władzy. Brzmi to może nawet stosunkowo niewinnie, ale brzemienne jest we wszystkie dramatyczne skutki. Ze skutkami tymi staramy się walczyć, a one przecież są tylko objawami choroby. Choroby, która w wyniku ciągłego łagodzenia bólu unika jakiejkolwiek skutecznej terapii. I Unia Polityki Realnej powstała właśnie po to, by nie walczyć ze skutkami, ale zlikwidować przyczynę. I tego trzymała się aż do ubiegłego roku.

Kiedy rosyjscy komuniści, sprawdzonym wzorem komunistów francuskich i niemieckich, przejmowali władzę nie kryli, że reprezentują „klasę” i zamierzają władzę sprawować w interesie tej „klasy”. To znaczy - w interesie własnym. Spokojne oczekiwanie na śmierć Lenina grzeszyło przerażającą naiwnością. Stało się bowiem co musiało się stać: Lenin zmarł, a leninizm pozostał. Jak niegdyś we Francji czy nieco później w Niemczech władza w Rosji zaczęła być sprawowana w interesie ludzi tą władzę dzierżących. Ta choroba trapi dziś nie tylko Polskę, ale cały w zasadzie Zachodni Świat; tryumf antyfrancuskiej rewolucji rozlał się po całym Zachodnim Świecie. Partie polityczne w tym systemie są tylko grupami zawodników rywalizujących w turnieju o dostęp do konfitur.

W UPR bezczelność w szabrowaniu owoców naszej wspólnej ofiarności przez Prezesa Witczaka i jego Skarbnika wzbudziła z jednej strony odruchy oburzenia, a z drugiej strony ogromną aktywność grupy działaczy, którzy cały ten proceder uważają za „oczywistą oczywistość”, co najwyżej bez tej zbędnej bezczelności. Ba! – oni nawet tego nie kryją! Konsumpcja owoców naszej wspólnej ofiarności – tak, ale Witczak i jego metody – nie. I takim to sposobem Witczak pozostanie „wiecznie żywym” Leninem UPRu. Murzyn zrobił swoje – murzyn może odejść. Konfitury przecież konsumować trzeba z klasą.

Komentatorzy UPRowskich awantur podkreślają, że celem „reformatorów” jest sprzedaż UPRu jakiemuś PiSowi, albo jakiejś innej czerwonej maszkarze za parę kęsów konfitur. Zgoda. Jeżeli sprzedaje się dobra cudze za konfitury dla siebie to jest właśnie to o co im chodzi. W ostateczności można się pożywić nawet tym co się pojawia w partyjnej kasie (ostatnio pożywić raczej postnie), ale przecież dwadzieścia lat pracy kilkuset osób na szyld „UPR” to już niezły kapitał. Za sprzedaż takiego szyldu można się nieźle utuczyć.

I czyż Lenin nie pozostaje wiecznie żywy?

Michał Marusik
2010-01-30

P.S. Dziwię się, że nie pojawiają się zajadłe komentarze do Wniosku Oddziału Nowosądeckiego, jaki został złożony do Sądu Naczelnego UPR. Sąd przecież będzie się musiał osądzić sam, bo odpowiedzieć musi na pytanie: czy do uznania legalności poczynań wystarcza zachowanie prawem wymaganych procedur wespół z niegodziwością celów i intencji czy też godziwość celów i intencji również ma znaczenie dla uznania legalności poczynań. Tym bardziej, że godziwość celów i intencji jest również treścią UPRowskiego Statutu (cytowaną we Wniosku). Czeka nas w takim razie sąd nad Sądem. A orzeczenie będzie przełomem w historii UPR.
Lekarzu wylecz się sam – można byłoby rzec.
A z Wnioskiem można (i należy!) zapoznać się tu:
http://uprnowysacz.blog.onet.pl/